Eibarko euskara hiztegia
txara
1.
iz.
(TE).
Jaral,
jaro,
monte bajo.
Zuhaixkaz osatutako baso itxixa.
Txara asko solo bihurtuta dira, baserri bizitzak gehitzerakuan. / Muchos jarales se han convertido en tierras de labrantÃo, al aumentar los caserÃos. /
Guztiz txara zarratu bat. (Ibilt 455).
2.
iz.
(NA).
Mata tupida de pelo.
Ule asko eta edarra, sendua.
"Horrek jakan txaria!": "ule ederra" esan biharrian, "txaria", lehenako kostrunbria. Hori ule edarra dakanari esaten jako, ez nere moruko memeluari.